Java Killers #003

Dzisiejsze Java Killers krótkie i proste z pozoru. Nie będziemy deklarować klas, tworzyć złożonych pętli, definiować rzadko używanych obiektów czy używać niespotykanych metod. Dziś po prostu dodamy do siebie dwie liczby: 221 i 7. Tak po prostu, zwykła suma i nic więcej. Czy może być coś prostszego? A więc jak zwykle, żeby nie przedłużać przejdźmy od razu do kodu:

 1 package javakillers.part003;
 2
 3 /**
 4  * @author pawel
 5  */
 6 public class Main {
 7
 8     public static void main(String[] args)
 9     {
10         int val = (int) (22l + 7.0); 
11         System.out.println("Value: " + val);
12     }
13 }
14
15

Proste prawda? No bo chyba prościej się nie da. No więc teraz najważniejsza sprawa. Co wypisze nam na ekran ten program? Odpowiedzi do wyboru macie cztery:

A) Value: 29
B) Value: 228
C) Program się nie skompiluje
D) Program rzuci wyjątek w czasie uruchomienia

Odpowiedź to oczywiście... A) Value: 29 No co, przecież to prosta matematyka 221 + 7 = 29! A tak poważnie problem tkwi w formatowaniu. Jeśli dobrze się przyjrzymy to zobaczymy, że nasza zmienna val obliczana jest na podstawie dwóch wartości: longa 22L oraz doubla 7.0. Tak właśnie, to było 22 a nie 221. Istota problemu jest taka, że wiele czcionek w bardzo podobny sposób renderuje nam literke l oraz cyfre 1. Kilka lat temu sławna była spora afera, gdzie ktoś zarejestrował domenę pay-pa1.com zamiast pay-pal.com i rozkradł ileś tam kont użytkowników PayPal'a. Ponieważ w javie definiując longa możemy explicite pokazać, że ten nasz long to rzeczywiście long (a nie żaden tam int czy inny) poprzez dodanie literki L na końcu, napotykamy jako programiści na ten sam problem, który swojego czasu wstrząsnął społecznością PayPal'a.

Prawda jest taka, że wszystko byłoby pięknie gdybym mógł pisać tylko tak:

long someVal = 22L;

Problem pojawia się, gdyż mogę tą zmienną zdefiniować również tak:

long someVal = 22l;

Duże czy małe "eL", dla Javy nie ma różnicy. Niby taka niewinna rzecz, ale problemów może przysporzyć... oczywiście do czasu uruchomienia debugera, kiedy wszystko staje się jasne :).

Jak się przed tym uchronić? Po prostu pisać L dużymi literami lub w IDE (czy notatniku) zmienić sobie czcionkę na jakąś porządną, na przykład taki Monospaced.


Dzisiejsze Java Killers nie było może jakimś specjalnym mykiem w języku, który zadziwił nas swoją funkcjonalnością, czy też specjalną, niszczącą funkcją zaszytą gdzieś w API. Dziś było inaczej, gdyż chodziło mi bardziej o pokazanie, że dokuczliwe błędy, mogą nas zaskoczyć w najmniej oczekiwanych sytuacjach, w miejscach kodu najbardziej dla nas wydałoby się oczywistych.

Pozostaje już tylko na zakończenie odpowiedzieć na dwa pytania: czy znaliście odpowiedź oraz czy cykl JK się Wam podoba? :)