Dzisiejsze Java Killers krótkie i proste z pozoru. Nie będziemy deklarować klas, tworzyć złożonych pętli, definiować rzadko używanych obiektów czy używać niespotykanych metod. Dziś po prostu dodamy do siebie dwie liczby: 221 i 7. Tak po prostu, zwykła suma i nic więcej. Czy może być coś prostszego? A więc jak zwykle, żeby nie przedłużać przejdźmy od razu do kodu:
1 package javakillers.part003;
2
3 /**
4 * @author pawel
5 */
6 public class Main {
7
8 public static void main(String[] args)
9 {
10 int val = (int) (22l + 7.0);
11 System.out.println("Value: " + val);
12 }
13 }
14
15
Proste prawda? No bo chyba prościej się nie da. No więc teraz najważniejsza sprawa. Co wypisze nam na ekran ten program? Odpowiedzi do wyboru macie cztery:
A) Value: 29
B) Value: 228
C) Program się nie skompiluje
D) Program rzuci wyjątek w czasie uruchomienia
Prawda jest taka, że wszystko byłoby pięknie gdybym mógł pisać tylko tak:
long someVal = 22L;
Problem pojawia się, gdyż mogę tą zmienną zdefiniować również tak:
long someVal = 22l;
Duże czy małe "eL", dla Javy nie ma różnicy. Niby taka niewinna rzecz, ale problemów może przysporzyć... oczywiście do czasu uruchomienia debugera, kiedy wszystko staje się jasne :).
Jak się przed tym uchronić? Po prostu pisać L dużymi literami lub w IDE (czy notatniku) zmienić sobie czcionkę na jakąś porządną, na przykład taki Monospaced.
Dzisiejsze Java Killers nie było może jakimś specjalnym mykiem w języku, który zadziwił nas swoją funkcjonalnością, czy też specjalną, niszczącą funkcją zaszytą gdzieś w API. Dziś było inaczej, gdyż chodziło mi bardziej o pokazanie, że dokuczliwe błędy, mogą nas zaskoczyć w najmniej oczekiwanych sytuacjach, w miejscach kodu najbardziej dla nas wydałoby się oczywistych.
Pozostaje już tylko na zakończenie odpowiedzieć na dwa pytania: czy znaliście odpowiedź oraz czy cykl JK się Wam podoba? :)
